24 lipca 1974
Według niektórych źródeł (inne wskazują na marzec lub maj 1974) dokładnie pół wieku temu ukazała się pierwsza samochodowa gra wyścigowa w historii. Gran Trak 10 to automat arcade od Atari, w którym tor oraz poruszający się po nim wehikuł był ukazany z góry, zaś zadanie gracza polegało na zaliczeniu jak największej ilości checkpointów przed upływem czasu. Samochód kontrolowany był za pomocą kierownicy, pedałów gazu i hamulca a także skrzyni biegów.
// zdjęcia z różnych źródeł
9 lipca 2004
Przełom XX i XXI wieku pamiętam jako okres, gdzie szczyt popularności przeżywały symulacje rajdów samochodowych. To wtedy narodziła się popularna seria sygnowana logiem organizacji World Rally Championship i jeszcze popularniejsza firmowana nazwiskiem Colina McRae. Inni kierowcy rajdowi nie chcieli być gorsi. I tak na okładki gier wideo trafili mistrzowie świata Fin Tommi Mäkinen oraz Brytyjczyk Richard Burns. Ten ostatni, dokładnie 20 lat temu użyczył swojego wizerunku w grze stworzonej przez Warthog Games, która w odróżnieniu od konkurencji stawiała przede wszystkim na realizm i co za tym idzie wysoki poziom trudności.
// screenshoty z serwisu MobyGames
24 czerwca 2014
10 lat temu miała miejsce premiera Grid Autosport, kolejna część serii wyścigów od Codemasters, mającej swe korzenie jeszcze w czasach pierwszego PlayStation. Gracze dostali do dyspozycji w sumie ponad setkę samochodów (wliczając wszystkie DLC), liczne istniejące w rzeczywistości tory a także wyścigi po ulicach takich miast jak: San Francisco, Paryż lub Dubaj.
Mnogość i różnorodność trybów rozgrywki mogła przyprawić o zawrót głowy, rywalizacja odbywała się w jeden z pięciu kategorii:
Autosport to pierwsza część serii Grid, która trafiła na urządzenia mobilne pod kontrolą systemów Android i iOS, a także na konsolę Nintendo Switch.
// screenshoty ze sklepów Steam, Xbox oraz Nintendo
16 maja 2004
Po wydaniu w sierpniu 2003 Maluch Racera, spółka Play postanowiła kuć żelazo, póki gorące. Korzystając z rozgłosu, jaki przyniosły wyścigi „kaszlaków” zaczęła podmieniać modele samochodów, nieco modyfikować tory i wypuszczać na rynek pod nowymi nazwami, oczywiście w tej samej, atrakcyjnej, choć i tak mocno zawyżonej, cenie. Mniej więcej w taki sposób dwadzieścia lat temu na rynek trafiła Syrenka Racer, oferująca możliwość ścigania się jednym z siedmiu modeli legendarnego wytworu polskiej myśli technicznej na dziewięciu trasach. Produkcja, podobnie jak inne tytuły traktujące o wyścigach pojazdami z czasów PRLu, nie była wysokich lotów, zwłaszcza jeśli spojrzymy na to, co oferowała zachodnia konkurencja. Zważywszy jednak, ile klonów powstało, nie tylko wydanych przez Play, z pewnością sprzedawały się całkiem nieźle.
// screenshoty z serwisu MobyGames
13 kwietnia 2004
20 lat temu na rynku ukazała się TOCA Race Driver 2, piąta odsłona serii wyścigów samochodów turystycznych TOCA firmowana logiem Codemasters. TOCA (Touring Car Association) to brytyjska organizacja zajmująca się wyścigami samochodowymi, w tym największą na Wyspach serią BTCC (British Touring Car Championship). Dzisiejszy jubilat jest natomiast przedostatnim tytułem serii. Nie byłem w stanie znaleźć konkretnych informacji, ale jak zwykle w takich przypadkach najprawdopodobniej wydawcy skończyła się licencja na wykorzystanie marki. Z tego też zapewne powodu, żadnej gry z serii TOCA nie da się obecnie kupić w elektronicznych sklepach. Codemasters zaś kontynuuje produkcję gier traktujących o wyścigach samochodów turystycznych do dzisiaj w ramach serii Grid.
// screenshoty z serwisów MobyGames oraz Eurogamer
1 marca 1999
25 lat temu na konsoli Sony PlayStation pojawiła się czwarta część serii Need for Speed o podtytule High Stakes (w Europie: Road Challenge). O ile w opisywanego już jakiś czas temu Need for Speed III: Hot Pursuit grałem zarówno na PSX jak i na PC, o tyle w przypadku High Stakes miałem do czynienia wyłącznie z wersją konsolową. Pamiętam, że tryb single player ograłem bardzo pobieżnie, tak by tylko odblokować dodatkowe tory i samochody. Większość czasu natomiast spędziliśmy z bratem na split-screenie, gdzie jeden uciekał a drugi próbował złapać go policyjnym radiowozem. Ciekawostką wprowadzoną w tej części NFSa był tytułowy tryb High Stakes przeznaczony dla dwóch graczy. Każdy z nich przystępował do wyścigu ze swoim zapisem na oddzielnej karcie pamięci a stawka była zaiste wysoka: przegrany tracił samochód na rzecz zwycięzcy.
// screenshoty z serwisu MobyGames
14 lutego 2004
Dziś dwadzieścia lat kończy kolejna pozycja z kategorii „perełki polskiego gamedevu”. Polskie Derby to wyścigi samochodowe, w trakcje których możemy zasiąść za kierownicą wytworów wschodnioeuropejskiej myśli technicznej: Warszawa M20, Trabant 601 i trzy modele Syreny: 103, 105 oraz 105L Tuning. Gra, jak pewnie doskonale wiecie, rynku nie podbiła i to pomimo faktu, iż wydawca obiecał nam: obsługę przez klawiaturę, kierownicę lup pad, grę przez sieć w trybie mulitplayer, 30 długich tras, 10 różnych widoków kamer, 3 poziomy trudności i „muzykę, która pomaga dać czadu”. Jakby tego było mało, to do pudełkowego wydania dodawano dwie inne gry: Superbike Racing oraz Nelson Piquet’s Grand Prix: Evolution. Nie skusilibyście się?
// screenshoty z serwisu MobyGames
6 grudnia 2013
Okrągłe 10 lat temu otrzymaliśmy od studia Polyphony Digital szóstą część serii wyścigów Gran Turismo. Gra ukazała się wyłącznie na konsolę PlayStation 3, co było dość zaskakującym posunięciem z uwagi na to, iż nastąpiło to już po premierze PS4. Twórcy tłumaczyli się, że wciąż widzieli potencjał w poprzedniej generacji, jednak w mojej opinii był to zmarnowany potencjał. Siódma generacja konsol wtedy już #nikogo i mimo bardzo dobrych ocen w branżowych mediach, kilku nagród dla najlepszych wyścigów roku, a także krótkotrwałego wzrostu sprzedaży PlayStation 3 po premierze gry, Gran Turismo 6 to najgorzej sprzedająca się główna odsłona serii, plasująca się nawet za Gran Turismo 5 Prologue.
// screenshoty z oficjalnych stron Gran Turismo oraz PlayStation
17 listopada 2003
20 lat temu seria Need for Speed „zeszła do podziemia”. Tego dnia w 2003 roku ukazał się Need for Speed: Underground, gdzie po raz pierwszy zamiast super-samochodów mogliśmy zasiąść za kierownicą aut spotykanych na co dzień nawet na polskich ulicach: Peugeot 206, Volkswagen Golf, Ford Focus albo Honda Civic. Oczywiście te lepsze „fury” dalej pozostawały dla nas bardzo egzotyczne: Toyota Supra czy też Nissan Skyline znane były raczej z magazynów motoryzacyjnych, ewentualnie z filmu Szybcy i Wściekli aniżeli z naszych dróg. Po raz pierwszy również akcję gry przeniesiono do miasta, w świat nielegalnych nocnych wyścigów ulicznych.
Te dwie zmiany wzbudziły sporo kontrowersji wśród części fanów, ale w dłuższej perspektywie taki powiew świeżości wyszedł Need for Speed na dobre. Patrząc na statystyki sprzedaży całej serii, w najlepszej trójce znajdują się obie części NFS: Underground, zaś pierwsze miejsce zajmuje Most Wanted z 2005 roku, który kontynuuje tradycje zapoczątkowane przez dzisiejszego jubilata. Dla mnie Need for Speed: Underground to zdecydowanie top, jeśli chodzi o najpopularniejszą serię wyścigową Electronic Arts. Spędziłem przy nim niezliczoną ilość godzin rywalizując z bratem na najlepsze czasy, ale była to też bodajże pierwsza gra wyścigowa, w której próbowałem sił online. Doskonale pamiętam drugi rok studiów, kiedy to zagrywaliśmy się w trzy tytuły: w pracowni komputerowej w Counter-Strike’a i MU Online oraz już z domów w NFS Underground właśnie.
// screenshoty i grafiki z serwisu MobyGames
13 września 2005
18 lat temu ukazał się Burnout Revenge, czyli czwarta odsłona samochodówek od Criterion Games, wydana przez Electronic Arts. Serią nietypowych wyścigów byłem zafascynowany od samego początku. Jednak z powodu braku własnego egzemplarza PlayStation 2 miałem okazje zapoznać się z nią jedynie powierzchownie. Po zakupie Xboksa 360 Revenge był moim pierwszym Burnoutem, w którego mogłem grać już bez żadnych ograniczeń. I oczywiście największą frajdę sprawiał tryb kraksy, w którym wjeżdżając rozpędzonym samochodem na ruchliwe skrzyżowanie należało spowodować wypadek o jak największych stratach materialnych.
// screenshoty ze stron EA, Xbox oraz z serwisu MobyGames
