Archiwa tagu: Windows

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas

14 listopada 2013

10 lat temu ukazała się „Zelda na komórki”, czyli Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas. Produkcja niezależnego fińskiego studia Cornfox & Bros. to przygodowa gra akcji, która rozgrywką do złudzenia przypomina The Wind Waker czy A Link to the Past. Początkowo tytuł ukazał się wyłącznie w AppStorze na iPhone’y i iPady, ale sukces sprzedażowy jaki odniósł spowodował, że twórcy wydali wkrótce wersje na: PC, Androida, PS Vitę, PS4, Xbox One i ostatecznie także na Switcha. Wartym odnotowania jest fakt, że muzykę do Oceanhorn współtworzyli dwaj japońscy kompozytorzy związani ze Square: Kenji Ito (serie Mana i SaGa) oraz Nobuo Uematsu (Final Fantasy).

// screenshoty ze sklepów online i oficjalnych profilów Oceanhorn w mediach społecznościowych

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #01

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #02

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #03

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #04

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #05

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #06

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #07

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #08

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #09

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #10

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #11

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #12

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #13

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #14

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #15

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #16

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #17

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #18

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #19

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #20

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #21

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #22

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #23

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas #24

Prince of Persia: The Sands of Time

Dodaj komentarz

6 listopada 2003

Mniej więcej 20 lat temu ukazała się pierwsza pełnoprawna trójwymiarowa część przygód Księcia Persji o podtytule Piaski Czasu. „Mniej więcej”, gdyż ustalenie daty po raz kolejny jest dość problematyczne. Wedle różnych źródeł rozstrzał przekracza miesiąc – od końca października do początku grudnia. Jeśli zaś chodzi o określenie „pierwsza pełnoprawna”, to może być nieco kontrowersyjne, gdyż w 1999 roku ukazał się Prince of Persia 3D. Nie była to jednak produkcja najwyższych lotów i mimo, że jak najbardziej zalicza się do serii stworzonej przez Jordana Mechnera, to twórca miał w niej marginalny udział a sama gra była na tyle słaba, że większość fanów wolałaby o niej zapomnieć.

Co innego Piaski Czasu, dzięki którym Ubisoft po wykupieniu praw do marki tchnął w uniwersum Prince of Persia nowe życie. Do prac zaangażowano Mechnera jako głównego projektanta gry oraz autora scenariusza. Do tej pory, pod skrzydłami Ubisoftu ukazały się cztery duże produkcje z Księciem w roli głównej, a dwie kolejne są w drodze: zapowiedziany na początek przyszłego roku Prince of Persia: The Lost Crown a także remake Piasków Czasu, którego premierę przekładano już wielokrotnie i który pierwotnie miał ukazać się w styczniu 2021 roku.

Na przełomie pierwszej i drugiej dekady obecnego stulecia Prince of Persia był tak popularną franczyzą, że zainteresowała się nią nawet wytwórnia Disney’a. W efekcie czego powstał film pod tym samym tytułem, co dzisiejszy jubilat. Reżyserię powierzono Mike’owi Newellowi, rolę księcia odegrał Jake Gyllenhaal, natomiast zarys scenariusza napisał nie kto inny jak Jordan Mechner. I na koniec mała ciekawostka, o której ja dowiedziałem się dopiero teraz przygotowując ten wpis. Jakoś ta informacja zupełnie do mnie nie dotarła te kilkanaście lat temu. W ramach współpracy między Disney’em a producentem klocków Lego w 2010 roku powstało 6 zestawów nawiązujących do filmu Prince of Persia: The Sands of Time. I o ile mnie pamięć nie myli, były to pierwsze klocki na podstawie gry wideo.

// screenshoty ze sklepów GOG i Steam, tapety z dawnej oficjalnej strony Prince of Persia

SiN

Dodaj komentarz

5 listopada 1998

25 lat temu ukazał się SiN – pierwszoosobowa strzelanka od Ritual Entertainment. Pewnie będę się powtarzał, ale pamiętam jakby to było wczoraj – #21 numer Resetu ze stycznia 1999 a w nim recenzje trzech FPSów: Blood 2, Half-Life i właśnie SiN. Wszystkie z nich ocenione przez redaktorów Mamuta i RooSa na bardzo wysokie 9 na 10. Z dość niezrozumiałych mi po dziś dzień powodów, bardziej zainteresowałem się SiNem. Być może dlatego, że klimatem rozgrywki bardziej kojarzył mi się z uwielbianym przez mnie w tamtych czasach Duke Nukem 3D, przy którym spędziłem setki godzin zarówno w trybie single player, jak i grając po kablu null-modem z kolegą z bloku po przeniesieniu komputerów do mieszkania jednego z nas. Half-Life był zdecydowanie bardziej „quake’owy”: mroczniejszy, straszniejszy i nie miał tego specyficznego „diukowego” humoru ani też interakcji z elementami otoczenia jak lustra, toalety, itp.

// screenshoty ze sklepów GOG i Steam

Railroad Tycoon II

Dodaj komentarz

2 listopada 1998

W latach 90-tych nierzadko grało się w to, do czego akurat miało się dostęp, bo kumpel z klasy skądś przyniósł albo kolega ojca z pracy od swojego znajomego pożyczył. Zdaję sobie sprawę, że wydano wtedy wiele strategii ekonomicznych, gdzie naszym zadaniem było zbudowanie i rozwój ekosystemu: miasta, szpitala, lunaparku, mrowiska, itp. Ja, mimo że całkiem podobały mi się tego typu gry, kojarzę jedynie trzy tytuły, w które wówczas miałem okazję grać: dwie części SimCity, tę pierwszą klasyczną oraz 2000, a także Railroad Tycoon II, które właśnie obchodzi 25 lat od premiery. Co do dokładnej daty, oczywiście znów pojawiają się wątpliwości, bo źródła podają aż trzy wersje, oddalone od siebie co 2 dni. Wybrałem więc tę środkową.

// screenshoty ze sklepów GOG i Steam

Grim Fandango

Dodaj komentarz

30 października 1998

Lata 90-te to złoty okres dla przygodówek point and click. Co prawda im bliżej końca wieku tym bardziej strzelanki FPS przejmowały miano najpopularniejszego gatunku gier wideo (przynajmniej w wydaniu PC), to jednak Sierra i LucasArts nadal zacięcie rywalizowały w produkcji coraz lepszych, ciekawszych i bardziej zwariowanych gier przygodowych. Dokładnie 25 lat temu ukazało się Grim Fandango – tytuł, który na stałe wpisał się w annały gatunku i można go znaleźć na niemal każdej liście gromadzącej najlepsze tytuły point and click wszech czasów.

Data premiery nieprzypadkowo wypada tuż przed Halloween. Akcja Grim Fandango toczy się w zaświatach zainspirowanych mitologią meksykańską i aztecką. Fabuła gry skupia się na postaci o imieniu Manuel Calavera. Manny to nieboszczyk, który pracuje jako agent turystyczny w Departamencie Śmierci. Nasz bohater oferuje duszom zmarłych wycieczki do Krainy Wieczności. W zależności od tego jakie życie wiódł nowoprzybyły do zaświatów, jego podróż będzie mniej lub bardziej komfortowa, zaś w najgorszym przypadku delikwenta czeka czteroletnia piesza tułaczka.

Manuel w pewnym momencie zauważa, że coraz trudniej udaje mu się zdobyć dobrych klientów. Przydzielani mu są ci najgorsi, z którymi musi podróżować o własnych siłach. Zaczyna podejrzewać, że istnieje plan fałszowania akt zmarłych, oferujący w zamian za łapówki najlepsze wycieczki dla zmarłych zupełnie na nie nie zasługujących. Wielka przygoda Manny’ego zaczyna się, gdy wkracza on w świat korupcji i intryg.

// screenshoty i grafiki z oficjalnej strony LucasArts (zarchiwizowanej w Wayback Machine)

Call of Duty

Dodaj komentarz

29 października 2003

Drugim z tytułów, które wybrałem na dziś jest Call of Duty. Franczyza jeszcze bardziej popularna niż Fallout, o której ostatnio było dość głośno, między innymi z powodu przejęcia jej właściciela Activision-Blizzard przez producenta Windowsów i Xboxów – Microsoft. Korzeni chyba najsłynniejszej dziś serii pierwszoosobowych strzelanek należy dopatrywać się w nieco dziś zapomnianym FPSie od Electronic Arts – Medal of Honor. Odpowiedzialni za jej trzecią część o podtytule Allied Assault twórcy ze studia 2015 Games, niezadowoleni ze współpracy z EA postanowili założyć nową firmę Infinity Ward. Dzięki pomocnej dłoni Activision, który w zamian za 30% udziałów wyłożył odpowiednie środki na początkową działalność nowego studia a następnie całkowicie przejął Infinity Ward otrzymaliśmy, jeśli dobrze liczę, już 20 tytułów pod szyldem Call of Duty – przez jednych uwielbianej, przez innych znienawidzonej, ale z pewnością doskonale sprzedającej się serii gier FPS.

// screenshoty ze sklepów online oraz z serwisu MobyGames

Fallout 2

Dodaj komentarz

29 października 1998

Dziś przypadają rocznice co najmniej kilku znanych i lubianych gier. Ciężko było mi wybrać tę jedyną, której poświęciłbym miejsce na blogu, zatem spodziewajcie się dwóch wpisów. Pierwszym z tytułów jest obchodzący 25 lat Fallout 2, sequel znakomitego RPGa od Black Isle Studios, wydany przez Interplay. Dla części fanów to ostatnia „prawdziwa” część serii, bo ani Tactics ani tym bardziej nowsze trójwymiarowe odsłony od Bethesdy to już nie to samo. Niemniej jednak Fallout to dziś nadal żyjąca seria gier RPG i chyba najbardziej znane uniwersum post-apokaliptyczne. A jeśli jakimś cudem nie dotarła do Was ta wiadomość, to przypominam, że już za niecałe pół roku – 12 kwietnia 2024 będzie miała miejsce premiera serialu TV wyprodukowanego przez Amazon.

// screenshoty ze sklepów online oraz z serwisu MobyGames

Path of Exile

Dodaj komentarz

23 października 2013

10 lat temu ukazał się Path of Exile autorstwa nowozelandzkiego studia Grinding Gear Games. Hack 'n slash wydany w modelu free-to-play, garściami czerpiący inspiracje z serii Diablo, zwłaszcza z jej drugiej części. Path of Exile stał się szczególnie popularny wśród fanów sagi Blizzarda niezadowolonych ze zmian wprowadzonych w trzeciej odsłonie gry. Podział wydaje się trwać nadal. Po chwilowej fascynacji Diablo 4 tuż po premierze, krytyczne głosy znów zaczęły spływać w kierunku twórców, tym bardziej, że zbiegło się to z prezentacją gamelplay’u Path of Exile 2. Mnie jednak produkcja Grinding Gear Games nie przekonała. Pomimo dwóch prób podejść, pozostałem wierny Diablo – grze, która sprawiła, że RPGi stały się moim ulubionym gatunkiem.

// screenshoty ze sklepu Steam

Shogo: Mobile Armor Division

Dodaj komentarz

15 października 1998

Czasem zdarza się tak, że powstaje ciekawa, nowatorska gra, mająca teoretycznie wszelkie przesłanki, by stać się hitem. Zbiera doskonałe recenzje w prasie, zdobywa grono wiernych fanów, a jednak nie odnosi komercyjnego sukcesu. Okazuje się bowiem, że w tym samym czasie konkurencja wypuszcza genialne produkcje, które z czasem zyskują status legendarnych. I wtedy gra z ocenami na poziomie 80-90% staje się zwykłym średniakiem. Obchodzący dziś 25-lecie Shogo jest jednym z przykładów takich tytułów. Z jednej strony mamy bardzo solidnego FPSa, z bardzo ciekawą i zróżnicowaną kampanią, w trakcie której na zmianę kierujemy samym bohaterem, albo prowadzonym przez niego mechem. Posiada całkiem przyzwoitą (jak na owe czasy) grafikę i udźwiękowienie a także tryb multiplayer. Jednym słowem wszystko, co pod koniec lat 90-tych oczekiwalibyśmy od pierwszoosobowej strzelanki.

A jednak… tryb fabularny zdecydowanie zostaje w tyle, w porównaniu do wydanego miesiąc później Half-Life’a. Grafika już w momencie premiery nie robiła wrażnia, bo wszyscy jeszcze zbierali szczęki z podłogi po ujrzeniu możliwości silnika zastosowanego w Unrealu. Zaś jeśli chodzi o rozgrywkę dla wielu graczy, to w kawiarenkach niepodzielnie panował Quake 2. Co więcej, podobnych FPSów, które w branżowych pismach zbierały bardzo wysokie oceny było w tamtych czasach mnóstwo: Hexen 2, Jedi Knight, Blood 2, SiN, Turok 2 to tylko niektóre z nich. Bardzo ciepło wspominam Shogo, zwłaszcza za klimat rodem z anime i nowatorskie połączenie tradycyjnego biegania „na nogach” z kierowaniem mechami. Dość słaba sprzedaż z pewnością przełożyła się na brak kontynuacji prac nad serią. A szkoda, bo Shogo zdecydowanie zasługuje na sequel.

A Wy? Znacie jakieś inne bardzo dobre gry, które w porównaniu do konkurencyjnych tytułów wydanych w podobnym czasie, okazały się zbyt słabe by odnieść sukces?

// screenshoty własne

Max Payne 2

Dodaj komentarz

14 października 2003

20 lat temu Remedy Entertainment uraczyło nas drugą odsłoną przygód Maxa Payne’a. Akcja sequelu dzieje się 2 lata po wydarzeniach, których świadkami byliśmy w pierwszej części. Max wraca na stanowisko detektywa nowojorskiej policji i zostaje przydzielony do śledztwa nad gangiem płatnych zabójców działających jako Squeaky Cleaning Company (w skrócie Cleaners, czyli Sprzątacze). Niespodziewanie Payne spotyka Monę Sax, kobietę-zabójczynię, którą uważał za zmarła wedle wydarzeń z poprzedniej odsłony gry. Mona, mając swe prywatne porachunki ze Sprzątaczami pomaga naszemu bohaterowi w śledztwie, w wyniku czego oboje zbliżają się do siebie.

Mimo iż Remedy sprzedało w 2002 roku prawa do serii Max Payne wydawcy gry Rockstar Games, to obie firmy podpisały niedawno umowę, dzięki której twórcy mogą stworzyć własne wersje dwóch pierwszych części. Prace nad remakiem już ruszyły, choć są na tak wczesnym etapie, że nie znamy nawet przybliżonej daty premiery. Ogłoszono jednak, że będzie to jedna duża gra, póki co nosząca roboczy tytuł Max Payne 1&2.

A na zakończenie jeszcze mała ciekawostka. Szukając obrazków do niniejszego wpisu, przypadkowo trafiłem na stronę Rockstar Games zarchiwizowaną dzięki Wayback Machine. Tam, oprócz załączonych niżej screenshotów i tapet, nadal można ściągnąć filmiki – trailery i gameplay’e (przypominam, że to mamy rok 2003, kiedy pomysł na YouTube’a zapewne dopiero rodził się w głowie jego twórcy). I co najciekawsze – oficjalną skórkę do Winampa, prosto od twórców Maxa Payne’a.

// screenshoty z oficjalnej strony Rockstar Games (zarchiwizowanej w Wayback Machine)