15 listopada 2013
Tę informację z pewnością przeczytacie dziś wszędzie, zatem nie będę się zbytnio rozpisywał. 10 lat temu zadebiutowało PlayStation 4. Ja PS4 sprawiłem sobie dwa lata później i do tej pory jest moim głównym sprzętem do grania. Jest to moja druga stacjonarna (a czwarta w ogóle) konsola od Sony. A Wy? Znaleźliście się wśród blisko 120 milionów nabywców PlayStation 4?
// zdjęcia ze sklepów internetowych i z domeny publicznej
25 kwietnia 1997
Kolejna niepiątkowa spontaniczna wrzutka, bo dziś zauważyłem informację o okrągłej 25-tej rocznicy wprowadzenia przez Sony do sprzedaży Dual Analog Controllera. Niby nic nadzwyczajnego, ale był to pierwszy w historii gamepad z dwoma analogowymi gałkami. Początkowo rozwiązanie to spotkało się z dość sceptycznym przyjęciem przez graczy, ale obecnie jest standardem powielanym przez wszystkich producentów konsol oraz akcesoriów i ciężko wyobrazić sobie inny rodzaj zwykłego kontrolera.
25 kwietnia miała miejsce premiera akcesorium o symbolu SCPH-1150. Kontroler ten był dostępny wyłącznie na japońskim rynku i nieco różnił się od SCPH-1180, który trafił do Europy i Stanów Zjednoczonych. Miał wbudowane silniczki do wibracji; coś, co reszta świata uświadczy dopiero kilka miesięcy później wraz z premierą pierwszego DualShocka. Co ciekawe, światowy Dual Analog, poza brakiem sliniczków, nie różni się absolutnie niczym od swego japońskiego brata. Płytka drukowana jest identyczna, a więc ma odpowiednio poprowadzone ścieżki sygnałowe, podobnie jak plastikowa obudowa posiada uchwyty służące do zamocowania brakujących elementów. Modyfikacja na własną rękę nie stanowi problemu i tak upgrade’owany sprzęt obsługuje wibracje.
Czemu Sony zdecydowało się na taki krok? Nie da się ukryć, że Dual Analog był krokiem pomiędzy zwykłym kontrolerem od PlayStation a Dual Shockiem, który ukazał się zaledwie pół roku później, zaś jego produkcję zakończono nieco ponad rok po premierze. Nigdy oficjalnie nie zostało to potwierdzone, ale być może chodziło o sprawy patentowe na innych rynkach – coś, z czym Sony będzie jeszcze borykać się w przypadku PlayStation 3. Poza tym, liczba gier wspierających wibracje była znikoma a Sony chcąc rozpowszechnić nowy standard kontrolera mogło obniżyć jego cenę przez obcięcie funkcjonalności a tym samym kosztów produkcji.
Więcej o japońskim Dual Analogu możecie poczytać, jak również znaleźć galerię jego zdjęć, w serwisie Strefa PSX.
// obrazek pożyczony z Wikipedii
4 marca 2000
Dziś mijają 22 lata od premiery PlayStation 2, produktu Sony, który po dziś dzień okupuje pierwsze miejsce na liście najlepiej sprzedających się konsol w historii. Można śmiało powiedzieć, że był to produkt, który definitywnie zmienił układ sił na rynku. Lata 80-te, zwłaszcza po wielkiej zapaści rynku gier wideo, to dominacja Nintendo. Następnie na arenę wkroczyła Sega i wojny konsolowe tych dwóch firm to domena przełomu lat 80-tych i 90-tych. Po czym ni stąd, ni zowąd pojawiło się Sony PlayStation i jako pierwsza stacjonarna konsola przebiła barierę 100 milionów sprzedanych egzemplarzy. A tak naprawdę, to tylko przygotowanie gruntu pod totalną dominację, jaka nastąpiła wraz z premierą PlayStation 2. Sega, mimo dość udanego Dreamcasta, dość szybko przestała istnieć jako producent sprzętu i skupiła się na działalności wydawniczej. Nintendo pogrążyło się w stagnacji, z którego wyciągnęło go dopiero Wii pod koniec pierwszej dekady lat dwutysięcznych. Na rynku pojawił się też nowy gracz – Microsoft ze swoim Xboxem.
Niemniej jednak, szósta generacja należy całkowicie do Sony. Liczba sprzedanych konsol PS2 była niemal trzykrotnie większa niż wszystkie trzy pozostałe sprzęty wydane przez konkurencję (Sega Dreamcast, Nintendo Gamecube i Microsoft Xbox) razem wzięte. Do sukcesu Sony przyczynił się także fakt, że w przeciwieństwie do Microsoftu postanowili jeszcze stosunkowo długo wspierać poprzednią generację już po premierze nowej. Ostatnia sztuka PlayStation 2 opuściła fabrykę na początku 2013 roku, a więc niemal 13 lat po rozpoczęciu produkcji, 6 lat po premierze PlayStation 3 i niecały rok przed premierą… PlayStation 4 (sic!).
Tytułami startowymi na PlayStation 2 były (a więc również one obchodzą dziś 22. urodziny):
A poniżej garść dat, liczb i statystyk:
I jeszcze co nieco o samych grach:
// źródła: głównie Wikipedia, różne wersje językowe
// zdjęcia konsol: Wikipedia, Amazon i inne sklepy
// screenshoty i okładki: serwis MobyGames
3 grudnia 1994
Dzisiejszy post będzie dość wyjątkowy. 3 grudnia obchodzimy bowiem rocznice (nie rocznicę!) premier aż czterech tytułów: kolejnych odsłon serii Ridge Racer, wyścigów autorstwa Namco, które ukazały się na pierwsze PlayStation. Część numer jeden, czyli po prostu Ridge Racer, to port z automatów i jednocześnie tytuł startowy konsoli, wydany w 1994 roku. Druga gra, Ridge Racer Revolution, która światło dzienne ujrzała dwanaście miesięcy później, była dostępna już wyłącznie na konsolę Sony, ale pod względem rozgrywki dalej czuć było arcade’owe korzenie tytułu. Co ciekawe, Revolution to tak naprawdę trzecia pozycja w serii, bo w czerwcu 1994 roku (a więc jeszcze przed premierą portu na szaraka) w salonach arcade zagościły maszyny z grą Ridge Racer 2.
Wyraźne zmiany w sposobie rozgrywki dało się zaobserwować dopiero w 1996 roku, przy okazji premiery Rage Racer. Gra otrzymała tryb kariery, w którym na początku mamy do dyspozycji jeden dość słaby samochód. Wygrywając wyścigi zarabiamy kredyty, które możemy przeznaczyć na zakup nowych pojazdów lub ulepszenie już posiadanych. Kolejny etap rozwoju to wydany w 1998 roku Ridge Racer Type 4, ostatnia odsłona serii dostępna na pierwszą konsolę Sony. Tutaj do trybu kariery dorobiono wątek fabularny, a do dyspozycji mamy aż cztery zespoły, każdy z innym zestawem samochodów i każdy z inną historią do odkrycia. W sumie do odblokowania mamy aż 321 pojazdów, a oprócz tego, po raz pierwszy ścigamy się różnych lokacjach: w Japonii (Yokohama i Fukukoka) i w USA (Nowy Jork i Los Angeles). We wszystkich poprzednich częściach, pomimo kilku tras do wyboru, wszystkie znajdowały się w tej samej scenerii i część toru była wspólna.
Seria Ridge Racer zajmuje szczególne miejsce w moim graczowym serduszku. Rage Racer był grą, którą zakupiłem wraz z PlayStation i przez długi czas był tą jedyną. Na kartę pamięci odkładanych przez długie miesiące oszczędności już brakło, więc aby nie stracić postępu rozgrywki konsola chodziła włączona po kilka dni. Niestety, w tamtych czasach, mimo iż mieszkałem w nowo wybudowanych blokach, sieć energetyczna nie należała do najstabilniejszych i przerwy w dostawach prądu zdarzały się średnio raz w tygodniu. Czasem jedynie kilkuminutowe, ale i tak to wystarczało, aby bezpowrotnie utracić kilka czy kilkanaście godzin gry. W dwie pierwsze części grałem zdecydowanie mniej, pożyczając na krótki czas płyty od znajomych. Natomiast czwórka ominęła mnie całkowicie. Po raz pierwszy włączyłem ją dopiero na PlayStation Classic a dłuższy czas spędziłem w ciągu ostatnich dwóch tygodni przygotowując ten wpis.
Na zakończenie dodam jeszcze, że w 2006 roku, kiedy kupiłem PlayStation Portable, pierwszym tytułem na jaki się zdecydowałem również był Ridge Racer w wersji na tę kieszonsolkę Sony. Ale to już historia na inną okazję.
// screenshoty własne z wersji na PlayStation
